( شعاری نژاد،۱۳۶۶، ص ۱۸۷).
ریشخند وسر کوفت: ریشخند زدن به دانش آموزان و تحقیر و شرمنده ساختن روشی نکوهیده است که چنین برخوردی به سازگاری عاطفی محصل لطمه می زند و موجب افت تحصیلی دانش آموزان می شود.
ستایش و سرزنش: یکی دیگر از راه های رسیدن به پیشرفت تحصیلی استفاده از محرک ستایش و سرزنش است. ستایش دانش آموز هنگامی که در یک فعالیت موفق شد. و استفاده از محرک (سرزنش) هنگام سستی دانش آموز در انجام فعالیت ها موجب آگاهی دانش آموز از کارهای درست و نادرستش خواهد شد. ونتیجه آن به پیشرفت تحصیلی منجر خواهد شد.
آداب و رسوم جامعه: آداب و رسوم جامعه و فرهنگ های مختلف نیز در میزان پیشرفت تحصیلی دانش آموزان موثر می باشد. دانش آموز اگر در جامعه ای رشد کند که برای علم اهمیت و ارزش قائل باشد. با علاقه بیشتری به تحصیل ادامه می دهد. گاه آداب و رسوم در یک جامعه مانعی بزرگ در تحصیل دانش آموزان می باشد. از جمله (ازدواج) در جوامعی که در سن پایین صورت می گیرد، موجب می شود که دختر یا پسر ترک تحصیل کنند.
تحصیلات والدین: تحصیلات والدین به عوان یک عامل اجتماعی تأثیر زیادی در پیشرفت تحصیلی دارد. والدینی که خود دارای تحصیلات بالا می باشند، فرزند خود را تشویق به درس خواندن می کنند و علاوه بر آن در امر تحصیل به فرزند خود کمک می نمایند و نتیجه چنین کاری پیشرفت تحصیلی خواهد بود.
ج) عوامل اقتصادی
از جمله عوامل اقتصادی که بر پیشرفت تحصیلی دانش آموز اثر می گذارد به شرح زیر می باشد:
مقدار تغذیه از دوران جنینی به بعد: دانش آموزانی که در خانواده های مرفه رشد یافته و در طول زندگی مواد لازم، به اندازه کافی برای بدنش تأمین شده است، نسبت به دانش آموزی که به دلیل فقر مالی والدین قادر به تأمین مواد غذایی مورد نیاز بدنش نبوده اند و در نتیجه رشد کافی نداشته است پیشرفت بیشتری خواهد داشت.
چگونگی رشد بدنی و بهداشت: وضع و حالت بدنی و مزاجی در رشد و تربیت هوشی موثر است. مثلاً هرگاه کودکی حساس و زودرنج باشد از داشتن انرژی لازم برای فعالیت های ذهنی به میزانی که موفق شود، محروم خواهد شد.معمولاً کودکانی که از رشد بدنی و بهداشت مناسب برخوردار می باشند که از نظر اقتصادی دارای موقعیتی متوسط به بالا باشند.
جامعه و اوضاع اقتصادی در رابطه با درآمد خانواده: خانواده یکی از عوامل موثر در کیفیت رشد و تکامل کودک می باشد. چه بسا دانش آموزان تیز هوشی که به علت نامساعد بودن وضع اقتصادی خانواده ایشان از تحصیل محروم شده اند و نتوانسته اند استعداد هوشی برتر خود را به کار اندازند و آشکار سازند و در نتیجه، کم هوش جلوه گر شده اند.(شعاری نژاد، ۱۳۶۶، ص۱۹)
حجم خانواده در رابطه با مسکن: حجم خانواده نیز یکی از عوامل موثر در میزان پیشرفت تحصیلی می باشد. تأثیر حجم خانواده در رابطه با فضایی که برای هر یک از افراد خانواده در نظر گرفته شده مطرح است. زیرا گاه خانواده ای دارای حجم زیاد است ولی درآمد خانواده هم بالاست و هر یک از افراد خانواده اتاقی مخصوص به خود دارند در این گونه موارد حجم خانواده تأثیر چندانی در پیشرفت یا افت تحصیلی نمی تواند داشته باشد.
د) عوامل آموزشی
عوامل آموزشی که در در پیشرفت تحصیلی دانش آموزان موثر است که عبارتند از :
برنامه درسی: اساسی ترین وسیله آموزش و پرورش رسمی در نظام تربیتی ما برنامه درسی است و کم وکیف برنامه درسی است که کم و کیف کار معلم و مدرسه را تعیین و رهبری می کند و نیز کتاب درسی اصولاً بر مبنای آن تألیف و تهیه می شود. به همین سبب معلمان به محتوای کتاب های درسی اکتفا می کنند، زیرا معتقدند که آنها را بر اساس برنامه های درسی تهیه و تألیف می کنند و می توان آنها را مظهر برنامه ها تلقی کرد. در صورتی که معلمان از اهداف و چگونگی اجرای صحیح برنامه درسی مطلع باشند و آن را به طور صحیح اجرا کنند، موجب پیشرفت تحصیلی و عکس آن موجب افت تحصیلی دانش آموز خواهد شد.
کتب درسی: معمولاً در اکثر کشورها به ویژه کشورهای جهان سوم، هدف های کلی و رفتاری آموزش و پرورش در برنامه درسی به صورت مواد و مطالب درسی گوناگون منعکس می شوند و برنامه درسی نیز به شکل کتاب های درسی در اختیار محصلان و معلمان قرار می گیرد. به طوری که اکثر محصلان و معلمان کتاب را برنامه همان درس می دانند و به ندرت دیده شده است که یک معلم برای آگاهی یافتن از محتوای برنامه درسی به خود آن مراجعه کند.
کتاب های کمکی و آزاد: بدیهی است کتاب درسی هر قدر هم پر محتوا باشد به سبب محدودیتی که از لحاظ زمان و برنامه دارد نمی تواند به تمام نیاز های دانش آموزان پاسخگو باشد. از سوی دیگر، چون تغییر سریع آن امکان ندارد، بنابراین مطالب آن از تازگی لازم محروم خواهد بود به علاوه چون جنبه اسمی دارد و تقریباً آن را دانش آموزان یک کتاب تحصیلی تلقی می کنند، از این رو زیاد مورد علاقه ایشان نخواهد بود و تأثیر مطلوب را نخواهد داشت به همین دلیل متخصصان، آموزش و پرورش تهیه و تألیف کتاب های آزمایش و کمکی را برای پیشرفت تحصیلی بسیار ضروری می دانند.
معلم و روش تدریس: قبل از هر چیز لازم است که تعریفی از معلم و تدریس ارائه شود تا مفهوم این دو کلمه روشن شودو کاری را که معلم در ساعات رسمی در محیط کلاس انجام می دهد و می کوشد تغییراتی در محصلان به وجود آورد، اعم از تغییرات شناختی، حرکتی، عاطفی و تدریس یا آموزش نامند که اصطلاح تدریس را معمولاً به کارهایی که معلم انجام می دهد «درس می دهد» اطلاق می کند و اصطلاح آموزش را وقتی به کار می بریم که معلم و محصلان در فعالیت های درسی تشریک مساعی می کنند و از همدیگر متأثر می شوند.
وسایل کمک آموزشی: آموزش و پرورش جدید که یادگیری را ضروری می داند، استفاده از وسایل کمک آموزشی که امروزه تعداد و تنوع آنها بسیار زیاد است را لازم می داند. وسایل کمک آموزشی گاهی وسایل سمعی و بصری نیز نامیده می شوند. در صورتی که این وسایل درست و به موقع مورد استفاده قرار گیرند، فواید و آثار مثبت یادگیری فراوانی دارد. مثلاً به یادگیری سرعت می بخشد، مشکلات مطالب درسی ر ا روشن تر می نماید و علاوه بر مشکلات و نقطه مبهم درسی به تثبیت آن در ذهن دانش آموزان و آسانی یادآوری در مواقع لزوم کمک می کند. از جمله وسایل کمک آموزشی: نمونه ها یا مدل ها، اشکال و تصاویر، نقشه ها و نمودارها، فیلم و اسلاید، رادیو و تلویزیون، گردش علمی، تخته سیاه و آزمایشگاه را می توان نام برد.
مدرسه: نه فقط از راه انتقال معلومات افراد فامیل به نسل های بعدی نوع معلومات شخص بنا به موقعیت خانوادگی آنها بنا گذارده می شود. بلکه در اثر تغییر وضع اقتصادی یک مملکت یا وضع ماشینی شدن دنیا مقدار زیادی دانش های دیگر به وجود آمده که احتیاج به تخصص دارد و آنها را باید آموخت و خانواده ها قادر به تعلیم دادن این معلومات نیستند وقتی اغلب نمی توانند بچه های خود را به ویژه در دروس علمی مثل فیزیک و شیمی یاری دهند. این خانواده ها از اجتماعات دیگری هستند ولی بچه ی که به مدرسه می آید با همه طبقات در تماس است و برنامه معینی باید بیاموزد و آنها فقط به معلم چشم دارند.
شیوه امتحان: شیوه امتحانات ثلث، نیمسال یا سالانه معلم را دچار این اشتباه می کند که رشد و پیشرفت دانش آموزان را می توان با این حدود زمانی اندازه گرفت غافل از اینکه چنین قضاوتی درباره همه محصلان، نه تنها در دروس بلکه حتی در فعالیت های غیر رسمی از قبیل شرکت در فعالیت های گروهی درست و دقیق نیست. برای حل این مشکل، متخصصان پیشنهاد می کنند که داوری در فاصله های زمانی و مکانی انجام گیرد.
ه ) عوامل خانوادگی
عوامل خانوادگی که در ارتباط با پیشرفت تحصیلی طرح می باشند عبارتند از :
رابطه اولیاء با دانش آموزان : احساس ایمنی و ارضاء عاطفی کودک، قبل از اینکه به مدرسه برود، منحصراً از طرف پدر و مادر تأمین می شود. کودک می خواهد مطمئن باشد که والدینش او را دوست دارند و همیشه دوست خواهند داشت. و آنها سپری علیه بلایای روزگار هستند و برای او منبع ایمنی، خوشی و ارضاء خاطر جسمی و روانی می باشند.
رابطه والدین با یکدیگر : علاوه بر اینکه کودک باید از والدین خود محبت ببیند باید اطمینان داشته باشد که اولیای او نیز یکدیگر را دوست دارند. فرزندانی که یک یا هر دو ولی خود را به دلیل مرگ، جدایی یا طلاق از دست می دهند دچار هیجانی می شوند که ممکن است منجر به ایجاد احساس حقارت و ناامنی در او گردد. این موضوع به خصوص روی کودکان دبستانی که به اندازه کافی فهم از مطلب ندارند و هنوز از لحاظ روانی متکی به اولیا هستند تأثیر فراوانی دارد.
فرهنگ خانواده : خانواده ای که از فرهنگ بیشتر و بهتری برخوردار است، مثلاً افرادش تحصیلات دارند طبعاً فرزندانی که در آن بزرگ می شوند آمادگی بدنی و ذهنی بیشتری خواهند داشت، به علاوه خانواده ای که بر تربیت فرزند اعتماد دارند و اهمیت می دهند و از لحاظ اقتصادی می توانند فرصت های گوناگونی به وجود آورد که فرزند بر تجربه های خود بیفزاید و تنوع بخشد، چنین دانش آموزی آمادگی ذهنی و تجربی خوب و بیشتری برای یادگیری خواهد داشت تا دانش آموزی که از این موهبت ها محروم است.
تربیت درست و سالم در خانواده : کیفیت تربت چه در محیط خانه و چه در محیط مدرسه در وضع آمادگی دانش آموز بسیار موثر است. تربیتی که به دست نااهل انجام گیرد یا محیطی فاسد باشد اثر منفی آن در آمادگی دانش آموز کمتر از سوء تغذیه نیست.
و اما می توان عوامل بسیار دیگری را نام برد که بر پیشرفت تحصیلی تأثیر گذارند، که در اینجا به برخی از آنها که شاید بتوان گفت که بیشتر مربوط به خود دانش آموز و مدرسه می باشد اشاره می شود که از جمله موارد زیر می باشند :
آمادگی[۱۶]: دانش آموز باید از لحاظ جسمی ، عاطفی ،عقلی و…رشد کافی کرده باشد تا بتواند به خوبی یاد بگیرد ویادگیری زمانی برایش سودمند خواهد بود که از هرنظرآمادگی لازم را داشته باشد.آمادگی یک فرد در زمینه های مختلف متفاوت است .
انگیزه وهدف[۱۷]: یادگیری معلول انگیزه های متفاوت است. یکی از این انگیزه ها که نقش مهمی در جریان یادگیری دارد ، میل و رغبت شاگرد به آموختن است . برای اینکه شاگردان در ضمن یادگیری فعال باشند باید موضوعات براساس نیاز های شاگردان تنظیم شود . یکی دیگر از این انگیزه ها هدف است . در مدارس هدف های تربیتی باید انعکاسی از احتیاجات و تمایلات شاگردان باشد و به طور مشخص واضح و روشن باشند مشخص بودن هدف ها در مدرسه سبب هماهنگی فعالیت های معلم و دانش آموزان می شود ، جهت و میزان پیشرفت آن ها را نشان می دهد.
تجارب گذشته: آموخته ها و تجارب گذشته‹‹ ساخت شناختی ›› وی را تشکیل می دهد. یک فرد زمانی می تواند مفاهیم ومسائل جدید را درک کند که مفهوم و مسئله جدید با ساخت شناختی اومرتبط باشد بنابراین ، معلم همواره باید فعالیت های آموزشی را بر اساس تجارب گذشته شاگرد و متناسب با ساخت شناختی آن ها طراحی و اجرا کند.
روش تدریس معلم: بدون شک نیروی انسانی و به ویژه معلم، از مهمترین عوامل تشکیل دهنده محیط های آموزشی است. معلم در کلاس درس باید خود را به عنوان راهنما و ایجاد کننده شرایط مطلوب یادگیری بداند و به جای انتقال اطلاعات، روش کسب تجربه را به دانش آموزان بیاموزد. از سوی دیگر نقش معلم در این فرایند، آموزش مفاهیم اولیه علوم مختلف به دانش آموزان است. سپس وی را به استفاده از ابزارهای پیشرفته آموزشی ترغیب و راهنمایی کند. حال آنکه سیتم های سنتی ، معلم به عنوان منبع دانش و علم شناخته می شود و دانش آموزان برای کسب اطلاعات باید در محضر معلم بنشینند و معلم با مرور اطلاعات، دانسته خود را به دانش آموزان منتقل کند (شعبانی، ۱۳۸۶)
مدت زمان تحصیل در مدرسه و منزل: مدت زمانی که به آموزش اختصاص داده می شود، در پیشرفت تحصیلی دانش آموزان نقش زیادی دارد به طور کلی هر چه کودک زمان بیشتری را صرف مطالعه کند با ثابت نگه داشتن بقیه هوامل، مطالب بیشتری فراخواهند گرفت (ماشینی، ۱۳۷۵).
رسانه و وسایل آموزشی: رسانه آموزشی در لغت به معنی واسطه یا ماده وسط یا رابط دو چیز، حد فاصل و سرانجام وسیله نقل و انتقال آمده است و بر پیشرفت تحصیلی مؤثر است (فردانش، ۱۳۸۰).
عوامل آموزشگاهی: از جمله عوامل آموزشگاهی که در میزان موفقیت و پیشرفت تحصیلی مؤثر می باشند به قرار زیر می باشد:
روابط معلم ودانش آموز
مهارت معلمان
شرایط آموزشی و امکانات مطلوب تحصیلی
نمره وارزشیابی
تکلیف شب
تعداد دانش آموزان کلاس
نامتناسب بودن هدف ها و محتوای برنامه ها
نامتناسب بودنروش ها و امکانات آموزشی با محتوای برنامه ها
نا متناسب بودن مقررات وفضای مدرسه با نیازهاو شرایط اجتماعی روانی دانش آموزان
مدت زمان یادگیری در مدرسه ومنزل
کتاب های درسی و مواد آموزش
ناهماهنگی برنامه ها و روش های آموزشی
آماده کردن درس و نمره دادن
تقویم وساعات آموزشی ۱۵
فضای کلاس و تسهیلات مدرسه
انتظارات مدرسه از دانش آموزان
تعویض مکرر معلمان
دوری مدرسه ( میزان فاصله خانه تا مدرسه ) ( بیابانگرد ۱۳۸۶، ص ۱۴۵-۱۴۴).
تحصیلات در زمینه تعلیم وتربیت: مطالعت لی نشان می دهد که معلمانی که دارای مدارک تحصیلی بالاتری هستند نسبت به معلمانی که از مدرک پایین تری برخوردارند دانش آموزان شان موفقیت بیشتری کسب می کنند.
وسایل، تجهیزات، محیط و فضای آموزشی: بیشتر کار آموزش در همه کشورها در کلاس درس انجام می شود. عمدتاً در این کلاس ها ۲۰ دانش آموز و یا بیشتر و یک فرد بزرگسال که همان معلم است حضور دارد.
۴۴۰۰۰۰/۰
۵۲۰۰۰۰/۰
****
۴۲۰۰۰۰/۰
۴۲۰۰۰۰/۰
Ma
۴۴۰۰۰۰/۰
****
۴۸۰۰۰۰/۰
۴۸۰۰۰۰/۰
۴۸۰۰۰۰/۰
Es
****
۵۶۰۰۰۰/۰
۵۶۰۰۰۰/۰
۵۶۰۰۰۰/۰
۵۶۰۰۰۰/۰
Fa
۴-۱۱- تجزیه خوشهای و تجزیه به مولفههای اصلی بر اساس دادههای مولکولی
به منظور تعیین قرابت ژنوتیپهای مورد بررسی و گروهبندی آنها بر اساس نتایج مولکولی، تجزیه کلاستر براساس روش UPGMA و با بهره گرفتن از ضریب تشابه جاکارد صورت گرفت و دندروگرام رسم گردید. بر این اساس زنبورهای پنج استان به دو گروه اصلی تقسیم شدند. گروه اول که در آن فارس قرار داشت و گروه دیگر شامل زنبورهای عسل سایر استانها میباشد، این گروه خود به دو زیر گروه تقسیم شد، یکی شامل زنبورهای عسل استان اصفهان و دیگری شامل زنبورهای عسل استانهای مرکزی، خوزستان و کردستان میباشد (شکل ۴-۱۰).
شکل ۴-۱۰: دندروگرام حاصل از آنالیز خوشه ای بر اساس روش UPGMA با ماتریس تشابه Jaccard برای زنبورهای پنج استان
نتایج حاصل از آنالیز خوشهای نژادهای مطالعه شده به خوبی در پلات سه بعدی ترسیم شده نشان داده شده و بیانگر فاصله نژادهای مورد مطالعه از یکدیگر میباشد (شکل ۴-۱۱).
شکل ۴-۱۱: پلات سه بعدی حاصل از تجزیه به مختصات اصلی بهروش ماتریس تشابه Jaccard برای زنبور عسل پنج استان
۴-۱۲- بررسی شاخص نشانگری و قدرت تمایز آغازگرهای مورد مطالعه روی زنبور عسل
میزان شاخص نشانگری، قدرت حل، میانگین قدرت حل و نرخ موثر چندگانه آغازگرهای مورد استفاده در مطالعه زنبور عسل در جدول ۴-۸ نشان داده شده است. شاخصهای اندازهگیری شده تابع تعداد باندهای تولیدی و تعداد باندهای چندشکل در هر آغازگر میباشد. با افزایش تعداد باندها قدرت آغازگرها در جداسازی افزایش مییابد و با کمشدن تعداد باندهای تکشکل و افزایش باندهای چندشکل این قدرت افزایش مییابد.
بیشترین میزان شاخص نشانگری مربوط به آغازگر ۵ بود و آغازگر ۱ با ۹۲۵۵۵۵۶/۰ کمترین میزان شاخص نشانگری را دارا بود. قدرت حل آغازگر ۱ حداکثر (۲/۹) بوده و پس از آن آغازگرهای ۴ و ۵ قرار گرفتند. نرخ چندگانه موثر آغازگر ۱ حداکثر (۰۸۳۳۳۳۳/۴) بوده و آغازگرهای ۵، ۴ و ۳ در رتبههای بعدی قرار داشتند (جدول ۴-۸).
جدول ۴-۸: میزان برخی شاخصهای آغازگرهای مورد استفاده در مطالعه تنوع ژنتیکی زنبور عسل
۳-تعیین و ارزیابی فعالیت های جدید که اجرای آنها باعث بهبود عملکرد آینده سازمان می شود.(مهدی پور،۱۳۸۹)
بر اساس این مطالب، می توان گفت که بسیاری از تکنیک های مدیریت هزینه مدرن اصولاً بر اساس استراتژی سازمانی و ساختار هزینه درون شرکت انتخاب میگردد . مطابق یافته های( کوپرواسلقمولدر (۲۰۰۴ به نظر میرسد، این انتخاب ها که اغلب توسط مدیران عالی به جای حسابداران صنعتی صورت می گیرد، نوعاً توسط حسابداری مدیریت سنتی مورد مطالعه قرار نگرفته است.
سهرابی و عابدین (۱۳۸۲)به بررسی مدیریت هزینه در پروژه های فن آوری اطلاعات پرداختند . این پژوهشگران به این نتیجه رسیدند که مدیران فن آوری اطلاعات با تهیه طرح مالی مناسب برای پروژه های فن آوری اطلاعات، علاوه بر مدیریت هزینه های پروژه، از حمایت و اعتبار بیشتری در شرکت خود برخوردار خواهند شد.
خاشعی ورناخواستی(۱۳۸۵) پژوهشی تحت عنوان طراحی الگوریتم مدیریت هزینه بنگاه اقتصادی (مورد مطالعه :گروه صنعتی ایران خودرو )انجام داد . این پژوهش به دنبال تلفیق دو روش مهندسی ارزش و هزینه یابی هدف بوده است .یافته های پژوهش مزبور نشان داد که مدیریت سود، کسب رضایت مشتریان، طراحی محصولات، نحوه ارتباط با تأمین کنندگان مواد و قطعات برای دوام و بقای شرکت حیاتی است.همچنین مدیریت هزینه، جایگزین مناسبی برای توسعه منابع شرکت های خودرو ساز است . در نهایت پژوهشگر به این نتیجه رسیده است که مدیریت شرکت قادر به ایجاد ساختار سازمانی مناس ب جهت اجرای تکنیک هزینه یابی بر مبنای هدف نمی باشد.(پاک مرام و همکاران،۱۳۸۹)
۲-۵-۲-هفت اصل مدیریت هزینه موثر:
اصول مدیریت هزینه که در طی ۲۵ سال گذشته تکامل یافته است و در ادامه توضیح داده می شود به معنی کلیه فعالیت هایی است که در جهت ایجاد یک فرهنگ هوشیاری نسبت به بهای تمام شده (با بهینه نمودن هزینه)، انجام می شود و به طور همزمان بهینه سازی عملکرد و کاهش هزینه در تمام سطوح سازمانی (از بالاترین رده سازمانی تا پایین ترین آن) را درنظر دارد.
۱- شفافیت و سازگار کردن اهداف عملکردی
نخست باید تمام اعضای سازمان به اهمیت عملکرد مورد انتظار پی برده و آن را قبول کنند زیرا مقبولیت اهداف عملکردی راه رسیدن به آنها را تسهیل میکند. در مرحله بعدی باید اهداف عملکردی هم سطح شوند.
۲- ارتقای دانش و ابزارکار
دانش و ابزار کار عواملی هستند که باعث می شود کارکنان با میل و رغبت بیشتر به کار اشتغال ورزند و تمایل برای انجام آن را به بهترین نحو داشته باشند . سطح دانش مناسب ، شایستگی و صلاحیت ، اجزای ضروری توانایی انجام کار محسوب میشوند. داشتن انگیزه لازم ضرورت دیگر برای انجام دادن مطلوب کار به شمار میرود. امروزه تفکراتی نظیر مدیریت کیفیت جامع بر” انجام صحیح کارها در مرتبه اول و برای همیشه ” تاکید میکنند.
۳- درک قوی از بهای تمام شده محصولات و خدمات
اطلاعات مربوط به بهای تمام شده استاندارد ، به عنوان هسته مرکزی اغلب تصمیم گیریها به شمار می رود و سیستم هزینه یابی بر مبنای فعالیت درک بهتری از بهای تمام شده محصولات و خدمات را ارائه می نماید .
۴- برتری (مزیت) ، تنها هدف عملکردی مورد قبول
امروزه مشتریان نه تنها انتظار عملکرد بد یا نامطلوب از سازمان ها نداشته و آن را نمی پذیرند ، بلکه انتظار عملکرد بهتری را دارند. اگر چه ممکن است موشکافی و بررسی برای رسیدن به عملکرد برتر هزینه های جاری زیادی بدنبال داشته باشد ولی این امر قابل پذیرش است زیرا فرآیندهای کنترل شده و توانا چون براساس دانش محوری و قابلیت پاسخگویی استوارند ، کمتر احتمال دارد عملکرد نامناسبی داشته باشند .
۵- کاهش پیچیدگی ها و حذف فعالیت های غیر ضروری
امروزه اکثر سازمانها باید بخش عمده ای از فعالیت ها و گزارش های زائد و غیر قابل استفاده و یا به عبارتی فعالیتها و گزارش های کم ارزش را حذف کنند. در مرحله بعد سازمانها باید بر فعالیتهای باقیمانده متمرکز شوند و آنها را با معیارهای دقیق و صحیح مورد ارزیابی قرار دهند که چگونه این فعالیتها میتوانند باعث افزایش سودآوری شوند .
۶- توجه به دانش محوری
استخدام کارکنان ماهر (با دانش و تجربه کافی) یک تصمیم مهم و ضروری برای سازمان های امروزی است . توجه به دانش در رویه های استخدام ، ارزیابی ، ارتقا»، انتصابات و پرداخت ها ، اعطای تسهیلات و پاداش مصداق هایی برای دانش محوری سازمان است. دانش محوری فرایند یادگیری سازمان را تسهیل وحرکت به سوی ” یک سازمان یادگیرنده” را هموار میکند.
۷- هزینه های سازمانی
تمامی هزینه های سازمانی به دو گروه تقسیم میشوند:
الف) هزینه های ساختاری
ب) هزینه های عملکردی
هزینه های ساختاری عبارتند از: هزینه هایی که با گذشت زمان و به خاطر تصمیمات مدیریت در گذشته و حال در سیستم به وجود میآیند. این هزینه ها بیان کننده گستره وسیعی از هزینه های مربوط به یک سازمان هستند مانند هزینه های:
- سیستم های کنترل سفارش وموجودی و طراحی نیازهای اساسی سازمان
- سیستم های عملکردی و انگیزشی
- سیستم های ارزشیابی و توسعه نیروی انسانی
- سیستم های کنترل تغییرات و توسعه محصولات و خدمات
تمامی این تصمیم گیریها مربوط به قلمرو گروه های مدیریت گذشته وحال هستند، بنابراین مدیران امروز باید به منظور کاهش هزینه ها تصمیمات کاملا متفاوتی در مورد ساختار سازمانی بگیرند.(مهدی پور،۱۳۸۹)
۲-۵-۳- مدیریت هزینه درتعریف جدید و ابزارهای آن
در تعریف جدید، مدیریت هزینه عبارتست از مجموعه اقداماتی که مدیریت برای تامین رضایتمندی مشتریان، همراه با کنترل و کاهش مستمر هزینه های سازمان انجام میدهد. بدین ترتیب نکته حایز اهمیت این است که کاهش هزینه نباید به قیمت کاهش رضایتمندی مشتریان و کارکنان سازمان باشد. در این چارچوب جدید:
۱- سازمانها بر کاهش مستمر هزینه های خود سرمایه گذاری می کنند تا برتری بر رقبا در حیطه قیمت کالا یا خدمات حاصل شود.
۲- سازمان ها مدیریت هزینه را به موضوعی فراگیر در تمامی بخشهای خود تبدیل میکنند تا از تعهد و پایبندی همگانی به آن مطمئن شوند.
۳- سازمانها هزینه ها را به عنوان پدیده ای جامع و فراگیر مدیریت میکنند.
پیشرفت سریع و شگرف فناوری همراه با افزایش روزافزون رقابت در بازارهای پولی و مالی جهانی، مدیران را ناگزیر از ارائه خدمات مطلوب به مشتریان و در عین حال با کمترین قیمت کرده است. بسیاری از واحدهای اقتصادی به تدریج از دیدگاه های حسابداری سنتی فاصله میگیرند و به ایجاد سیستم مدیریت هزینه تمایل نشان میدهند. سیستم فوق نوعی سیستم برنامه ریزی و کنترل است که هدف های زیر را دنبال میکند:
۱- اندازه گیری بهای تمام شده منابعی که در راه انجام فعالیتهای اصلی واحدهای اقتصادی مورد استفاده قرار میگیرد.
۲- تشخیص و حذف اقلامی از هزینه که ارزش افزوده ایجاد نمیکنند.
۳- تعیین کارایی و اثربخشی فعالیتهای اصلی انجام شده در واحدهای اقتصادی
۴- تشخیص و ارزیابی فعالیتهای جدیدی که میتواند عملکرد آینده سازمان را بهبود بخشد.
مدیریت هزینه فلسفه ای عام است که به فعالیتها یا بخشهای خاصی از یک سازمان محدود نمیشود و صرفا اقلام خاص یا غیرعادی را در بر نمیگیرد.به بیانی دیگر، در چارچوب سیستم مدیریت هزینه فقط اقلام هزینه ای که به طور غیرمعمول زیاد هستند، هدف کاهش هزینه قرار نمیگیرند بلکه از این دیدگاه، هر هزینه ای قابل کاهش است و امکانات کاهش آن بررسی میشود. شعار مدیریت هزینه این است"هیچ فعالیتی نیست که نتوان آن را با هزینهای پایین تر از هزینه کنونی انجام داد".شاید ابتدا چنین به نظر برسد که این شعار از واقع گرایی به دور است، ولی با مرور تاریخچه ابداعات و نوآوری هایی که انجام کارها را با هزینه و وقت بسیار کمتر از گذشته امکان پذیر ساخته اند، در مییابیم که به راستی همواره راه کم هزینه تری برای انجام دادن هر کاری وجود دارد.
برای نیل به این هدف میتوان بااستفاده از ابزار های روز دنیا به منظور کاهش هزینه ها، با بررسی نیازها و خواسته های مشتریان و فرآیندهابه طور دقیق به نتیجه مطلوب رسید. از جمله این ابزارها و فنون می توان به هزینه یابی بر مبنای فعالیت، هزینه یابی بر مبنای هدف و هزینه یابی کایزن و مهندسی ارزش وروشهای شش سیگماو… اشاره نمود.(مهدی پور،۱۳۸۹)
۲-۵-۴- سیستم مدیریت هزینه
سیستم مدیریت هزینه شامل مجموعهای از روش هایی است که جهت برنامه ریزی و کنترل فعالیتهای هزینه زای یک سازمان برای رسیدن به اهداف آن سازمان تدوین شده است. این سیستم نوعی سیستم برنامه ریز ی و کنترل است که به بررسی بهینه سازی عملیات میپردازد.(شباهنگ ،۱۳۹۱ )
اطلاعات حاصله از سیستم مدیریت هزینه به مدیر در ارزیابی و اندازه گیری عملکرد کمک میکند.. مقیاس های مالی و غیر مالی موجود در سیستم مدیریت هزینه در سطوح مختلف یک سازمان و برای مقاصد مختلف قابل استفاده است و بالاخره اطلاعات تهیه شده به وسیله سیستم مدیریت هزینه به مدیران اجازه میدهد تا نسبت به مسایلی همچون: وضعیت رقابتی سازمان، ارزیابی جنبه های مثبت و منفی عوامل مالی وغیر مالی سرمایه گذاریها و طرح های عملیاتی و به کارگیری توان کارکنان در تحقق اهداف مدیریت ، به تجزیه و تحلیلی استراتژیک بپردازند ( Barfield and et.al. , 1998) .
برینکه(۱۹۸۸)، مدیریت هزینه را “مجموعه ای از تکنیک ها و شیوه ها برای کنترل و توسعه فعالیت ها و فرآیندها، تولیدات و خدمات آن” میداند. از جمله مهم ترین ابزارهای مدیریت هزینه عبارتند از:مدیریت بر مبنای فعالیت ، هزینه یابی بر مبنای فعالیت ، بودجه بندی بر مبنای فعالیت ، هزینه یابی هدف ، هزینه یابی کایزن ، هزینه یابی کیفی. ماورا و نایابوکا(۲۰۰۵)در پژوهشی، استراتژی مدیریت هزینه را برای ایجاد مزیت رقابتی مورد مطالعه قرار دادند.آنها معتقدند مدیریت هزینه به صورت دقیق مجموعه ای از راهکارها و روشها برای مدیریت کارآمد و اتخاذ تصمیمات اثربخش، در معنای گسترده به صورت یک حلقه و نگرش و مجموعه ای از ساز و کارها جهت ایجاد ارزش بیشتر و هزینه کمتر است.(رهنمای رود پشتی،۱۳۸۷)
کاپلن و نورتون( ۱۹۹۶) مدیریت هزینه را از چهار بعد به مدیریت عملکرد نسبت دادند (مالی، مشتری، فرآیندهای داخلی، آموز ش و رشد ). یک مشخصه مهم مدل آنها معرفی اندازه عملکرد بود که توسط ذی نفعان متعدد تعریف می شود(چون، کارکنان، تأمین کنندگان، شرکا، مشتریان، سهامداران، دولت و بطور کلی جامعه ).بعلاوه کاپلن و نورتون (۲۰۰۴)از طریق مرتبط نمودن چهار بعد، معماری علت و معلولی را شکل دادند.جائیکه نقشه استراتژی به سمتی کشیده شده است که سازمان را مجبور کند تا منطق نحوه خلق ارزش و نفرات منتظر خلق ارزش را روشن سازد.(پاک مرام و همکاران،۱۳۸۹)
۲-۵-۵-استراتژی مدیریت هزینه
و
لذا . چون اگر قرار دهيم ان گاه طبق قضیه 1-3-2 خواهیم داشت :
وقتی و يك تصوير از روي است به طوری كه يك عملگرد است.
از طرفي طبق مثبت بودن و نتيجه ميشود كه و لذا :
اکنون اگر قرار دهیم نتیجه می شود که :
اکنون چون با قرار دادن چون یک عملگر از به H است پس نیز یک عملگر از به است و برای هر ، بنابراين . از طرفی طبق قضيه 6-2-2 از [16] براي هر ، به طوری كه یک تصویر و . همچنین و در نتيجه عضو اما يك تصوير است لذا وقتي طبق قضیه 6-2-2 از ]16[ بايد به طوري كه زير فضاي بسته است از طرفی، و برای هر ، پس بنابراين . چون لذا :
بنابراین :
که چون در نتیجه لذا :
اما پس با قرار دادن و دانستن اینکه Pنتیجه می شود که :
در اين ضرب داخلي روي عمل ميكند چون و وقتي ان گاه بنابراين :
چون براي هايي كه عضو هستند برابر است.
اکنون از پیوستگی و تساوی ) نتیجه می شود که :
جايي كه همگرايي در توپولوژي عملگر قوي ( ) است. لذا :
پس اگر تحول ناپذير باشد در نتيجه :
كه جابجاگر است.
از طرفي چون و پس بايد يك اسكالر باشد. چون و پس لذا :
اما چون پس و در نتيجه . ■
در [11] اثبات شده كه هر زيرمجموعه محدب فشرده ی ضعيف ستاره ی از عامل ، شامل ها به عنوان نقاط فرينش است (البته در حالت طبق [4] قضيه1، ثابت شده كه اگر فشرده و محدب باشد آن گاه نقاط -فرينش همان اسكالرها هستند بنابراين بدون كاسته شدن از كليت ميتوان فرض كرد كه .
4- 2: تراكم به وقتي:
تعريف 4- 2- 1: فرض كنيم براي هر ، يك تصوير متعامد پوشا به اولين مختصها باشد يعني كه . قرار ميدهيم و با مشخص كردن ، را به عنوان زيرمجموعه در نظر ميگيريم. بنابراين براي هر ، تراكم به است. همچنين تراكم از به است.
براي هر تعريف ميكنيم . لذا به طوري كه و .
گزاره 4- 2- 2: فرض كنيم يك مجموعه ی محدب باشد و تراكم آن به باشد. بنابراين محدب است. اگر فشرده باشد آنگاه نيز فشرده است.
حتي اگر آنگاه .
قبل از اثبات اين گزاره خاطرنشان ميكنيم كه در [12] منظور از، است و چون طبق گزاره 1- 1- 3، پس از همين حالا به جاي از و به جاي از استفاده ميكنيم لذا تعريف 4- 2- 1 منطبق بر تعريف آمده در [12] است.
اثبات گزاره 4- 2- 2:
فرض كنيم يك تركيب محدب عنصر از باشد. چون و تراكم پس :
فرض كنيم بنابراين :
کمپ دیوید را می توان به عنوان سرآغازی بر به رسمیت شناختن گروه های فلسطینی توسط اسرائیل دانست هر چند که این روند سال ها طول کشید ولی بالاخره در سال ۱۹۹۳ با شناسایی متقابل ساف و اسرائیل و امضای اعلامیه اصول به بار نشست .
۳-۴ ابتکارات و طرح های صلح
آغاز عملی ابتکارات و طرح های صلح مربوط به فلسطین را می توان قطعنامه تقسیم دانست که بر طبق آن دو کشور اسرائیل و فلسطین و یک منطقه ی بین المللی بوجود می آمدند . بر طبق این قطعنامه اسرائیل به وجود آمد ولی از کشور مستقل فلسطینی خبری نبود در اجلاس ها و کنفرانس های متعدد بین المللی نیز که شروع آن را می توان کنفرانس ۱۹۵۱ پاریس دانست ، طرح های مختلف و متعددی بیان شده که بیشتر حول محور تعیین مرزها و بازگشت آوارگان فلسطینی بودند . در این طرح ها همواره مسئله ای وجود داشت که مورد قبول یکی از طرفین قرار نمی گرفت . طرف اسرائیلی اصولا با هر گونه ایجاد کشور فلسطینی مخالفت می کرد و طرف عربی نیز با رسمیت شناختن و مذاکره با اسرائیل طفره می رفت . این روند را مصر با مذاکره در کمپ دیوید متوقف کرد و به عنوان و اولین کشوری عربی با اسرائیل صلح کرد که متعاقب آن با عکس العمل شدید اعراب مواجه شد ولی به هر صورت فتح بابی برای مذاکره با اسرائیل و به رسمیت شناختن این کشور توسط طرف های عربی صورت گرفت . [۹۱]روند ابتکارات و طرح های صلح تا دهه ی ۹۰ همین طور ادامه داشت ولی هیچ کدام به ثمر نمی رسید . در دهه ی نود فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی صورت گرفت . اعراب که پشتیبان سنتی خود را از دست داده بودند به طرف آمریکا که خود را معمار نوین نظم جهانی می دید متمایل شدند . از طرفی فلسطین و اردن که حامی خود را از دست داده بود به خاطر جانبداری از عراق در جنگ کویت پایگاه عربی نیز نداشتند به فکر ایجاد گفتگوهای صلح افتادند . آغاز گفتگوهای فلسطین اسرائیل را می توان کنفرانس مادرید دانست .
هرچند که در این گفتگوها فلسطینیان بخشی از هیأت اردنی محسوب می شدند ولی به هر تقدیر گفتگو میان آنها صورت گرفت . این مذاکرات بعد از ده دور به نتیجه خاصی نرسید . بعد از این مذاکرات بود که دو طرف فلسطینی و اسرائیل به صورت مستقیم و مخفیانه با هم به مذاکره پرداختند . این مذاکرات به صورت غیر رسمی در پایتخت نروژ جریان داشت . این گفتگوها و اقدامات در آخر منجر به اعلامیه اصول یا قرارداد اسلو در ۱۳ سپتامبر ۱۹۹۳ شد . در این قرارداد دو طرف ضمن شناسایی یکدیگر ، بر سر یک خود مختاری در سرزمین های اشغالی بعد از سال ۱۹۶۷ به توافق رسیدند . البته این طرح خود مختاری یک پدیده مخلوق این مذاکرات نبود بلکه طرف اسرائیلی به صورت کاملا محدود و کنترل شده این امتیاز را به فلسطینیان بعد از جنگ ۱۹۶۷ داده بود . از دیدگاه فلسطینیان روند خود مختاری به مثابه یک دوران انتقالی برای رسیدن به حاکمیت و ایجاد یک کشور مستقل فلسطینی بود ولی در نظر اسرائیل طرح خود مختاری یک طرح نهایی و غیر قابل تغییر بود . به عبارت دیگر محصول این خودمختاری تشکیل دولت مستقل فلسطینی نیست و این خودمختاری در همین مرحله باقی می ماند . دیوید بن گورین را می توان اولین شخصیت اسرائیلی دانست که خواستار واگذاری نوعی خود مختاری هر چند به صورت اندک به فلسطینیان شده بود . [۹۲]بعد از بن گورین بود که موشه دایان وزیر دفاع اسرائیل نیز طرحی مبتنی بر خود مختاری فلسطینیان در ساحل غربی رود اردن را مطرح کرد . در این طرح امور اداری و داخلی به فلسطینیان واگذار می شد ، و امور دفاعی و امنیتی و خارجی همچنان در دست اسرائیل باقی می ماند . بعد از موشه دایان نیز ایکل آلن[۹۳] و مناخیم بگین [۹۴]نیز طرح هایی تقریبا با همان چارچوب طرح بن گورین [۹۵]ارائه دادند .
بعد از امضا کمپ دیوید ، سپردن خود مختاری به فلسطینیان جنبه قراردادی به خود گرفت ، و صریحا در قرارداد صلح کمپ دیوید به آن اشاره شد ، بر این اساس طرفین توافق کردند که در یک دوره پنج ساله ترتیبات لازم برای انتقال قدرت در نوار غزه و کرانه باختری به فلسطینیان فراهم شود . در خلال این مذاکرات بود که مناخیم بگین دستور ایجاد کمیته ای به ریاست « یاهوبن یسار » را داد ، که وظیفه این کمیته بررسی خود مختاری و سپردن امورات به فلسطینیان بود . این کمیته با بررسی هایی که صورت داد گزارشی را به دولت اسرائیل ارائه کرد که بسیار مورد توجه است ، زیرا اصول و اهدافی را بیان کرد که بعد از گذشت نزدیک به چهار دهه هنوز به عنوان نقشه راه اسرائیل مورد استفاده قرار می گیرد . نکات مهم این گزارش را می توان به صورت زیر مورد بررسی قرار داد :
-
- فلسطینیان فقط باید مسئولیت های خاص مانند امور خدماتی و شهرداریها را از طریق تشکیل شوراها با اختیارات ویژه برای نظارت بر امور اداری و دینی انجام دهند . خود این شوراها و یا مجالس قانونگذاری نباید به تشکیل دولت فلسطین منجر شود .
-
- پس از تشکیل خودمختاری فلسطینی ، اعمال حاکمیت نظامی اسرائیل به پایان نرسیده و کاهش نخواهد یافت . مسئولان نظام خود مختار فلسطینی برای اعمال حاکمیت ، از فرماندهان نظامی اسرائیل یاری خواهند جست .
-
- فرماندهی نظامی اسرائیلی در مناطقی که دارای جمعیت انبوه عرب بومی است ، از اعمال حاکمیت آشکار پرهیز کنند .
-
- اختیاراتی که فلسطینیان به واسطه استقرار نظام خود مختاری ، برای انجام امور روزمره شان به آن دست می یازیدند به منزله حاکمیت در آن مناطق نیست . به عبارت دیگر ، معنای استقرار نظام خود مختاری انعقاد نطفه تأسیس دولت فلسطینی و یا پذیرش موجودیت مستقل برای فلسطینیان نیست .
-
- انجام امور مربوط به اداره اراضی و منابع آن در مناطق خود مختار تحت حاکمیت فرماندهی نظامی اسرائیل است .[۹۶]
با توجه به طرح های یاد شده و نیز گزارش کمیته فوق الذکر کاملا واضح و مشخص است که هدف اسرائیل از واگذاری خودمختاری و نظارت مدنی به خود فلسطینیان کاستن از وظایف خود و نیز باری است که به جهت اشغال این مناطق در عرصه بین الملل بر دوش اسرائیل است . اسرائیل این خودمختاری را به عنوان هدف و غایت آن می داند و تشکیل دولت مستقل فلسطینی را نمی پذیرد ، ولی در طرف دیگر فلسطینیان خودمختاری را به عنوان یک مرحله قبل از تشکیل دولت مستقل فلسطینی می دانند .
بعد از موافقتنامه اصول چندین موافقت نامه دیگر هم به تصویب رسید که به آن اشاره شد .
۳-۴-۱موافقتنامه اسلو ۱
در سپتامبر ۱۹۹۳ با پا در میانی دولت نروژ رژیم اسرائیل و سازمان آزادی بخش فلسطین به عنوان نماینده فلسطینیان یکدیگر را به رسمیت شناخته و چند روز بعد در حیاط کاخ سفید در واشنگتن به توافق رسیدند تا یک دولت خود مختار موقت برای فلسطینیان تأسیس شود . [۹۷]
تصمیم گیرندگان انجام این اقدام در اسرائیل را می توان اسحاق رابین ، شیمون پرز ، یوسی بیلین دانست و از طرف فلسطینی نیز عرفات بدور از چشم سایر رهبران فلسطینی و عرب تصمیم به این مذاکرات گرفت . اما بازیگران اصلی این مذاکرات دو چهره دانشگاهی اسرائیلی یعنی دکتر هرشفلد و دکتر پاندیک و همچنین ابوعلاء خزانه دار سازمان آزادی بخش فلسطین بودند . این سه نفر به دور از رسانه ها و انظار جامعه ی جهانی به مذاکره می پرداختند . در ابتدا این گفتگوها درباره ی همکاری اقتصادی بود ولی از آنجا که طرفین زمینه را برای توافقات بعدی نیز آماده دیدند به مسائل کلیدی پرداختند .[۹۸]
معاهده اسلو را نقطه عطفی در سیاست های رژیم اسرائیل در مقابل فلسطینیان تلقی نمود . تمام مذاکرات قبلی ، بین دولت های عربی و رژیم اسرائیل برگزار شده بود و فلسطینی ها در مذاکرات غایب بودند . این معاهده قدرت های بزرگی را که شاهد امضاء آن بودند مجبور کرد تا بپذیرند که مشکل فلسطینیان را بدون حضور خودشان نمی توان بر طرف کرد .[۹۹]
این توافق که به بیانیه ی اصول معروف است در تاریخ ۱۳/۹/۱۹۹۳ توسط شیمون پرز وزیر امور خارجه ی اسرائیل و محمود عباس از طرف هیات فلسطینی به امضا رسید . ” اعلامیه اصول ” در واقع ترتیباتی برای خودگردانی موقت بود بایک توافق کامل فاصله داشت . [۱۰۰]این توافقنامه در ۱۷ ماده و ۴ پیوست به امضای طرفین رسید و در آن بیشتر به :
الف ) انتخابات و نحوه ی برگزاری آن در غزه - اریحا ،
ب ) عقب نشینی نیروهای اسرائیلی از این مناطق ،
ج ) نحوه ی سپردن این مناطق به نیروهای امنیتی خود گردان ،
ه ) و برخی از همکاری های اقتصادی و منطقه ای اشاره شده است .
هدف در مذاکرات در ماده ی ۱ این موافقتنامه چنین بیان شده است : هدف از مذاکرات اسرائیلی –فلسطینی ایجاد فرایند صلح خاور میانه ، در کنار امور دیگر ، ایجاد یک قدرت خودمختار انتقالی فلسطینی و شورای منتخب مردم فلسطین در کرانه ی باختری و غزه برای مرحله انتقالی است که از ۵ سال فراتر نرود و به صلح همیشگی بر اساس قطعنامه شماره ۲۴۲و۳۳۸ شورای امنیت منجر شود بدیهی است که تدابیر انتقالی بخشی جدایی ناپذیر از کل فرایند است و مذاکرات پیرامون وضعیت نهایی به اجرای قطعنامه های شماره ۲۴۲ و ۳۳۸ شورای امنیت خواهد انجامید . [۱۰۱]
درماده ۲ به چهار چوب کلی موارد توافق که در موارد آتی آمده است اشاره می کند بر همین اساس در ماده ی ۳ یک سیستم انتخاب مستقیم و آزاد را مقرر می دارد که به فاصله ی ۹ ماه پس از این توافق باید بصورت عملی در آید ، تا از این طریق مردم فلسطین بتوانند به آرمان های عادلانه خود دست پیدا کنند .[۱۰۲]
در ماده ی چهار به دامنه ی حاکمیت و در ماده ی پنج به مرحله ی انتقالی و وضعیت نهایی و مدت زمان ۵ ساله ی آن اشاره می کند . بر اساس ماده ی شش زمان واگذاری مسئولیت نظارت مدنی به فلسطینیان را متقارن با عقب نشینی اسرائیل از این مناطق مقرر می کند که این مسئولیت شامل آموزش و فرهنگ ، بهداشت ، امور اجتماعی ، مالیات های مستقیم و جهانگردی می شود . در ضمن در این ماده به تأسیس یک نیروی پلیس به عنوان بازوی امنیتی تشکیلات خود گردان اشاره شده است .[۱۰۳]
در ماده ۷ نیز به ساختار حکومت خود گردان و وظایف شورا اشاره می کند . همچنین در ماده ی هشتم که مربوط به امنیت عمومی است پلیس فلسطین را مسئول امور داخلی و اسرائیل را مسئول دفاع در برابر تهدیدات خارجی می داند البته این ماده برای اسرائیل یک نوع اشراف امنیتی قائل شده است .
به طور خلاصه ، براساس اعلامیه ی اصول فرآیندی به جریان می افتاد که به حکومت اسرائیل بر دو میلیون فلسطینی ساکن کرانه باختری و نوار غزه پایان می داد . حالت و جزئیات توافق دائمی در اعلامیه اصول مشخص نشده بود بلکه تعیین آن به مذاکرات بین دو طرف در مرحله دوم موکول شده بود . این اعلامیه در برابرمسائل حیاطی و اساسی همچون حق بازگشت آوارگان ۱۹۴۸ ، مرزهای موجودیت فلسطینی ، آینده شهرک های یهودی در کرانه باختری و نوار غزه و بیت المقدس سکوت کرده بود . دلیل این سکوت چندان غیر قابل درک نیست . در صورتی که این مسائل مطرح می شد شاید توافقی حاصل نمی شد هر دو طرف دست به یک عمل مخاطره آمیز حساب شده زدند و دریافتند که یک توافق بزرگ در عمل و در جریان تجربه خود گردانی فلسطینی ها به دست می آید . رابین به شدت با دولت مستقل فلسطینی مخالف بود ، اما از یک کنفدراسیون فلسطینی اردنی به صورت مشروطی طرفداری می کرد . عرفات به شدت به یک دولت فلسطینی مستقل با مرکزیت بیت المقدس شرقی به عنوان پایتخت متعهد بود ، اما ایده تشکیل کنفدراسیون با اردن را رد نکرد . [۱۰۴]
اعلامیه اصول ، خود گردانی فلسطینی ها را در غزه و اریحا ، با وجود تمام ابهام ها و محدودیت ها ، در منازعه ی صد ساله اعراب و یهودیان یک پیشرفت برجسته به شمار می آمد .[۱۰۵] توافق اسلو دو بخش داشت که هر دوی آنها محصول دیپلماسی پنهان در پایتخت نروژ بود . بخش نخست در مورد به رسمیت شناختن دو جانبه ی اسرائیل و سازمان آزادی بخش فلسطین بود . هر چند که این اعلامیه مخالفانی در هر دو طرف مناقشه داشت که رهبران اسرائیل و فلسطین را به خیانت متهم می کردند ولی دیدگاه عموم مردم اسرائیل و فلسطین نسبت به این مذاکرات مثبت بود .
بعد از توافق اسلو نوبت به اجرای آن رسید ، ولی طرف اسرائیلی به بهانه ی مسائل امنیتی از اجرای توافقات انجام شده استنکاف کرد و همین موضوع سبب موافقت نامه ی قاهره درباره ی امنیتی در غزه – اریحا شد .
در مذاکرات پیچیده و سخت طابا دو دستگی مفهومی بنیادینی وجود داشت : نمایندگان اسرائیلی خواستار انتقال بسیار محدود و تدریجی قدرت با حفظ مسئولیت کلی امنیت مناطق اشغالی بودند . آنها بیشتر می خواستند اشغال نظامی را در قالب جدیدی حفظ کنند نه اینکه به آن پایان دهند در مقابل ، فلسطینی ها خواستار یک انتقال زود هنگام و گسترده قدرت بودند که به آنها اجازه تأسیس یک کشور مستقل را بدهد . آنها مشتاق رهایی از اشغال اسرائیل بودند و برای به دست آوردن هر نماد ممکنی از حاکمیت تلاش می کردند . در نتیجه این شکاف مفهومی ، بارها مذاکرات طابا به سمت بحران کشیده شد و به طور قابل توجهی بیشتر از دو ماه زمان تعیین شده در جدول زمانی اولیه به طول انجامید . [۱۰۶]
پس از چهار ماه مشاجره و نزاع ، دو توافق در قالب دو سند حاصل شد : توافق اول در مورد اصول کلی بود و دیگری به عبور از مرز مربوط می شد . پیش نویس دو سند روز نهم فوریه به وسیله شیمون پرز و یاسر عرفات در قاهره تهیه شد . اگر چه توافق قاهره با زیرکی به عنوان یک راه حل سازشی معرفی شده بود اما واقعیت این بود که این توافق بیشتر سازشی به نفع اسرائیل بود . زیرا در جریان مذاکرات اسلو مقامات امنیتی اسرائیل از مذاکرات دور نگه داشته شده بودند و بعد از امضای معاهده ، نیروهای امنیتی اسرائیل و باراک که رئیس ستاد مشترک ارتش بود قرارداد اسلو را به نفع اسرائیل ندانست . به همین خاطر طرف اسرائیلی ملاحظات امنیتی خود را در قرار داد قاهره گنجاند . در تاریخ ۲۵ فوریه ۱۹۹۴ تعدادی از فلسطینیان الخلیل هنگام نماز بوسیله ی یک تندروی اسرائیلی بوسیله ی سلاح گرم ترور شدند . همین مسئله باعث وقفه مذاکرات بین طرف های اسرائیلی – فلسطینی شد . متعاقب آن یک قرارداد امنیتی بین طرفین در ۳۱ مارس ۱۹۹۴ امضا شد که در آن به ترتیبات امنیتی هبرون « الخلیل » و از سرگیری فوری مذاکرات تأکید شده بود .[۱۰۷]
این موافقتنامه به ایجاد یک نیروی بین المللی برای حفاظت از فلسطینیان تأکید می کرد . این نیروی بین المللی از ۱۶۰ نفر نیروی حافظ صلح بین المللی از کشورهای نروژ ، ایتالیا و دانمارک تشکیل می شد . بعد از آن در ۱۴ می ۱۹۹۴ پیمان غزه – اریحا به امضای یاسر عرفات و اسحاق رابین رسید . این موافقتنامه شامل ۲۳ ماده به همراه ۴۰۰ پیوست و نقشه بود .[۱۰۸]
در معاهده اسلو کمبود های بسیاری نیز داشت ، مانند مطرح نکردن مشکل آوارگان و حق بازگشت آنها ، مطرح نکردن مساله شهرک های یهودی نشین و تعداد بسیاری مسائل مهم دیگر . همچنین به هیچ وجه نمی توان آن را راه حلی فراگیر در نظر گرفت . فلسطینیان در ابتدا انتظار دستیابی به نتایجی امیدوار کننده از این معاهده داشتند ولی بعدها از موفقیت آن مأیوس شدند .[۱۰۹]
این موافقتنامه به ۴ موضوع اصلی می پرداخت : ترتیبات امنیتی ، امور غیر نظامی ، موضوعات حقوقی و روابط اقتصادی و تعهد به عقب نشینی نیروهای نظامی اسرائیل از برخی جوامع فلسطینی از جمله غزه و اریحا و انتقال بعضی از اختیارات غیر نظامی از تشکیلات غیر نظامی اسرائیل به ساختار دولت فلسطینیان . [۱۱۰]
با نگاهی دقیقتر به این پیمان متوجه می شویم این پیمان بیشتر تعهداتی را برای حکومت خود گردان به وجود آورده است زیرا در این پیمان یک بند آورده که بر طبق آن حکومت اسرائیل حق خود می داند که هر یک از توافقات دو جانبه را که موجب آشوب در اسرائیل شود را لغو کند . بنابراین می توان نتیجه گرفت که این پیمان دارای استحکام و ضمانت اجرا برای طرف اسرائیلی نیست . در این پیمان ساف متعهد می شود بعد از به رسمیت شناختن صریح موجودیت اسرائیل از حملات سیاسی ، نظامی ، تبلیغاتی علیه اسرائیل خودداری کند و با ایجاد شهرکهای یهودی نشین ، در مناطق اشغالی هیچ مخالفتی نکند . حکومت خود گردان متعهد می شود تمام سفارتخانه های خود را تعطیل کند و در صورت تمایل یک نماینده به عنوان کارگزار حکومت خود مختار ، در سفارتخانه های اسرائیل بگذارد . [۱۱۱]
در این پیمان وظایف امنیتی خاص نیز بر عهده ی حکومت خود گردان گذاشته شده که بر طبق آن حکومت خود گردان باید به محدود سازی گسترده ی مخلفان صلح بپردازد . حکومت خود گردان متعهد می شود که لیست گروها و افراد مخالف صلح را ظرف سه ماه از اجرای این پیمان در اختیار اسرائیل قرار دهد و فعالیت این گروه ها را محدود کند . در این توافقنامه اسرائیل از پذیرفتن واژه دولت فلسطینی خودداری کرده و تنها به واژه ی “مرجع قدرت فلسطینی ” اشاره دارد .
۳-۴-۲موافقتنامه غزه – اریحا
موافقتنامه غزه – اریحا در واقع قانون اساسی حکومت خود گردان محسوب می شود و بر طبق ماده ی ۷ طرح غزه – اریحا یک مرجع قانون گذاری عادی نیز برای این تشکیلات در نظر گرفته شده است با این تبصره که اسرائیل بر مصوبات این نهاد قانون گذاری نظارت استصوابی دارد .
سرانجام این طرح در اسرائیل نیز به تصویب کنیست رسید یاسر عرفات ضمن ستایش از تصویب توافق خود مختاری در شورای مرکزی فلسطین گفت : این توافقنامه نخستین گام به سوی تشکیل کشور مستقل فلسطینی با پایتختی قدس است . [۱۱۲]
این طرح مخالفان بسیار زیادی در اسرائیل جناح های تندرو و دست راستی که به ارض موعود معتقد بودند این طرح را سدی در مقابل خود می دیدند و آنرا مخالف تعلیمات تورات می پنداشتند در فلسطین نیز گروه هایی مانند جهاد اسلامی ، حماس ، جبهه ی خلق برای آزادی فلسطین ، جبهه دموکراتیک برای آزادی فلسطین ، جبهه ی آزادی بخش فلسطین و…. با این پیمان مخالفت می کردند زیرا آن ها به نابودی اعتقاد داشته و دارند و شناسایی موجودیت اسرائیل برای آنها غیر قابل قبول بود .
با توجه به مخالفت گروه ها و شخصیت های دو طرف نسبت به پیمان آنرا نمی توان نظر عمومی اسرائیلیان و فلسطینیان دانست ، زیرا انظار عمومی دو طرف از درگیری هایی که چند دهه طول کشیده و هیچ نتیجه ای نیز بخصوص برای طرف فلسطینی نداشت خسته شده بودند .
این گفتگوهای صلح در واقع یک راهکار دائمی و همیشگی برای حل مشکل نبود بلکه تنها در این گفتگوها طرفین به تجزیه ی مشکلات مابین خودشان می پرداختند . آنها بر طبق یک جدول زمانی موضوع و پیدا کردن راه حل آن را به آینده موکول می کردند . البته در این مذاکرات نمی توان از نقش اسرائیل غافل شد زیرا مسائلی مانند شهرک سازی و آوارگان و …. از نظر اسرائیل غیر قابل طرح و بررسی هستند ، زیرا اسرائیل می داند که با طرح این موضوعات در حقیقت موجودیت خود را به خطر می اندازد . به همین خاطر اسرائیل همواره از برتری و سیطره ی خود بر فلسطینیان استفاده کرده و این موضوعات را مسکوت قرار می دهد . قطعا در مذاکراتی که صورت می گیرد اهداف و مصلحت جامعه ی اسرائیل و دولت آن در مرتبه ی نخست قرار می گیرد .
با این وجود ، این توافقات ضمنی و ساده ، نیز می تواند راهگشا باشد ، و به آن به عنوان یک مقدمه برای حل و فصل دائمی مشکلات نگریسته شود . امری که تاکنون اتفاق نیفتاده است .
۳-۴-۳ قرارداد اسلو ۲
