کتان،ویسکوز،استات سلولز و پلی استر
محصولات غیرقابل حل یک واکنش بین یک ترکیب جفت و آمین دیانوزه شده در فیبر
رنگ های آزو
فیبرهای سلولزی،کتان و ویسکوز
پلیمرهای آروماتیک پیچیده با حلقه های شامل هتروسیلیک S
سولفور
پلاستیک ها، بنزین،جوهر،روغن ها،چربی ها
رنگ های غیریونی که در سوبسترایی که به آن متصل هستند حل می شوند
حلال
صابون ها و دترجنت ها، صابون ها، روغن ها،رنگ های نقاشی و پلاستیک ها
زردی فیبرهای طبیعی را پوشش می دهد
پرتوهای فلورسانس
غذا
غیرسمی و غیرقابل استفاده در نساجی
غذا
غذا، کتان،چوب،سیلک،پلی استر و پلی آمید ها
اساسا از طریق گیاهان به دست می آید
طبیعی
جنبه های محیط زیستی:
رنگ ها با کاهش جذب نور می توانند فعالیت های فتوسنتزی و گیاهان آبی را مختل کنند. در مورد رنگ های آزو تغییر شکل آن ها در شرایط غیر هوازی باعث آزاد سازی مواد سرطان زا و آمین های آروماتیک می شود ]۱۴٫[
جنبه های سمی بودن:
سمی بودن حاد رنگ های آزاد توسط بحران Eu توسط طبقه بندی مواد خطرناک مطرح شد، رنگ های آزویی که وزن کمتر از ۲۵۰ mg/kg دارند خطر کمتری دارند، با این حال تجمع آن ها می تواند بسیار خطرناک باشد]۱۴[.
سه گروه رایج استفاده شونده در صنایع نساجی رنگ های راکتیو،اسیدی و دیسپرس می باشند. رنگ های اسیدی ترکیبات آنیونی انحلال پذیری در آبند که برای نایلون، چوب، سیلک و بعضی منسوجات دیگر استفاده می شوند. که یک یا چند گروه سولفونیک یا کربوکسیلیک اسید در ساختارشان دارند. تمایل رنگ – فیبر نتیجه باند های یونی بین بخش سولفونیک اسید رنگ و گروه هایی با مبنای آمین در چوب ، سیلک و فیبرهای نایلون است.
رنگ های راکتیو قابل حل در آب ، آنیونیک و روش های رنگ کردن ساده ای دارند. اساسا برای رنگ کردن فیبرهای سلولزی مثل کتان استفاده می شوند. اما هم چنین برای نایلون و چوب و سیلک هم استفاده می شوند.
رنگ های دیسپرس انحلال پذیری خیلی کمی در آب دارند بنابراین به عنوان پودرهای گرانولی پخش شونده در حمام رنگ به کار گرفته می شوند.رنگ ها در غلظت کم حل می شوند اما به خاطر انحلال پذیری بالایشان در سوبسترا به خوبی به فیبر منتقل می شوند. به طور کلی برای پلی استرها و موادی که نیاز به رنگ های محلول در آب ندارند استفاده می شوند]۱۴[.
حذف رنگ از پساب رنگی :
ویژگی های فاضلاب های نساجی:
طبق یافته های کوریال[۳۰] در سال ۱۹۹۴ ،فرآوری مرطوب در صنعت نساجی حجم زیادی فاضلاب تولید می کند که آلودگی آن ها فقط از مواد خام نیستند که با روش های حذف آلودگی از بین بروند بلکه از باقی مانده های شناساگرهای شیمیایی استفاده شده برای فرآوری نیز هستند]۱۴[.
رنگ یکی از بزرگترین آلاینده هاست. طی فرآوری نساجی ، عدم بازدهی نتایج رنگ زدن حجم زیادی رنگ اضافی را به طور مستقیم وارد فاضلاب می کند که به سرعت وارد محیط زیست می شود. پیرس[۳۱] می گوید، مقدار رنگ از دست رفته به گروه کاربردی رنگ ،از فقط ۲ درصد ، وقتی از رنگ های بازی استفاده می شود تا ۵۰ درصد وقتی از رنگ های ویژه راکتیو استفاده می شود تغییر می کند]۱۴[.در جدول ۱-۳ برخی از این آلاینده ها به همراه فرایند تولید کننده آلودگی آورده شده است.
جدول۱-۳:انواع آلاینده در فاضلاب نساجی]۱۴[
