(و نماز بخوانید و زکات بدهید که هر چه کار خوب براى خود جلو فرستید به پیشگاه حق آن را بیابید چونکه او بآنچه کنید بینا بود)
نکته ها:
- به پا داشتن نماز، متوجّه کردن مؤمن است که مقصود از نماز حقیقت اقامت و به پاداشتن آن است نه صورت ظاهرى.
-انسان اگر می‌خواهد که از مرگ نترسد باید دل از مال و سرمایه اش بکند.
پیام ها :

1. 1. معنى به پا داشتن نماز آن است که دل با خدا باشد و همه‏ى اعضاء متوجّه عبادت بشود.

1. 1. آنچه نزد مردم است نابود شدنى است و آنچه نزد خدا است باقى و ماندگار است پس باید تا می‌توانیم با، جود و بخشش رفتار کنیم(عاملى، ۱۳۶۰، ج‏۱: ۱۴۹).

شواهد شعری سعدی مربوط به قسمت ۲ پیام ها

شرح ابیات :
از پی خویشتن: از برای خویش

از پی: از برای
با تو ماند مقیم: با تو باقی بماند
بستر جان گداز: بستر مرگ منظور است.
خواجه: بزرگ، سرور
خواجه‌ی بعث و نشر: بعث و نشر یعنی انگیختن و زنده کردن مردگان در روز قیامت معنی عبارت سَروَر مردم در روز رستاخیز است.
می نماید به دست: با دست اشاره می‌کند.
دهشت: اضطراب، ترس (یوسفی، ۱۳۶۹ : ۲۵۶ )
۴-۱-۷- سوره‌ی بقره، آیه‌ی ۱۸۴
أَیَّاماً مَعْدُوداتٍ فَمَنْ کا مِنْکُمْ مَرِیضاً أَوْ عَلى‏ سَفَرٍ فَعِدَّهٌ مِنْ أَیَّامٍ أُخَرَ وَ عَلَى الَّذِینَ یُطِیقُونَهُ فِدْیَهٌ طَعامُ مِسْکِینٍ فَمَنْ تَطَوَّعَ خَیْراً فَهُوَ خَیْرٌ لَهُ وَ أَنْ تَصُومُوا خَیْرٌ لَکُمْ إِنْ کُنْتُمْ تَعْلَمُونَ.
(روزهاى ]روزه‏ى واجب‏] به ماه رمضان است که قرآن به آن نازل شده است براى راهنمایی مردم و دلیل هاى نمودار راه حقّ و جدایى درست از نادرست پس آنکه به آن ماه به میهن و جایگاه خود بود باید روزه بدارد و آنکه بیمار بود یا به سفر همان چه را نگرفته به روزهاى دیگر بدارد که خدا آسانى کار شما خواهد نه دشوارى آن و البتّه این شماره‏ى یک ماهه را پر کنید و کامل و خدا را به پاس این رهبرى، بزرگ شمارید و امیدوار باشید که قدر نعمت بشناسید)
نکته ها :
- در ابتدا عدّه‌ای از مفسّرین معتقد بودند که مقصود از ایّام معدودات آن است که در هر ماهى سه روز روزه بدارند پس از آن این حکم برداشته شد و ماه رمضان معیّن شد. که در آیه‌ی بعد توضیح داده شده است.
آنها که نمی‌توانند روزه بگیرند فدیه بدهند.
پیام ها :

1. 1. ایّام معدودات مقصود همان ماه رمضان است.

1. 1. حدّ بیمارى که نباید با آن حال روزه بدارند آن است که نتوانند روزه بدارند و اگر با رنج روزه گرفتند بیمارى زیاد شود.

1. 1. همانطور که آخر روزه‏ى بدن هنگام شب است ،آخر روزه‏ى دل و خوددارى از غیر حقّ هنگام دیدار خداوند است و همانطور که در روزه از خوردن و آشامیدن بایستى خوددارى کنند براى هر عضوى روزه‏اى است:

براى زبان، حفظ از فحش و غیبت و دروغ و براى چشم از بد دلى و غفلت و براى گوش از شنیدن ناشایست و چیزهاى بیهوده و براى نفس خوددارى است از حرص و آز و شهوت و براى دل خوددارى از توجّه بدنیا و مظاهر فریبنده‏ى آن (عاملی، ۱۳۶۰، ج ۱ :۲۹۲).
شواهد شعری سعدی مربوط به قسمت ۳ پیام ها