– ولی چند بار دیدم که همچین مقالات داغی نبوده همین که استناد داشته از اون نظرش خوب بوده.
– بخش جبهه‌های پژوهش خیلی ضعیفه مطالبی که توشه.
– بخش رتبه بندی دانشگاه‌ها رو اصلاً وزارت بهداشت شاخص‌هاشو قبول نداره با شاخص‌های علوم پزشکی اصلاً جور نیست که التبه خودشون قبول نکرده بودند.
– خوبه که به این فکر بودن چنین پایگاهی رو راه اندازی کنند ولی سیستم‌های توش پاسخگو نیست مطالبش فوق العاده ضعیفه کار کردن با آن بسیار مشکله باید خیلی به روزش کنند و به وضعیت روز دنیا برسوننش.
– هیچ کس اونجا جواب گو نیست. من خودم چون منو می‌شناسن با تلفن ایمیل و چت کارو پیش می‌برند و گرنه نه تلفن نه ایمیل را جواب نمی‌دند من خودم تجربه شخصی دارم و حرفی که مجلات هم می‌گویند.
– گاهی سمیناری چیزی می‌ذارن و چهار تا عکس می‌ذارن که بگن خیلی کار می‌کنیم ولی عملاً خبری نیست یک زمانی گفتن با اسکوپوس و آی اس آی قرارداد بستیم ولی خبری ندیدیم.
– در کل فکر خوبی بوده خیلی زحمت کشیدن اما به خاطر کمبودها و ناهماهنگی‌هایی که همه جا هست اون کیفیتی که باید داشته باشه رو نداره.
– این که در مورد جهان اسلامه ولی ۹۰ درصدش فقط ایرانه.
– با آی اس آی اصلاً قابل مقایسه نیست.
– چند بار رفتم دیدم این پایگاه رو چطور باهاش آشنا شدم که کار روزمرمه چون جزء هیئت ممیزه هستم.
– مرتب ولی خودم رجوع نمی‌کنم منشی دارم توی بخش هیئت ممیزه مرتب دارن رجوع می‌کنن و بهشون می‌گم این کار رو انجام بدن.
– ضریب تأثیراش واقعی نیست خیلی‌هاش اصلاً ضریب تأثیر نداره همش نوشته صفر.
– مثلاً مجلاتی ضریب تأثیر داره مثل مجلات علوم پزشکی چرا چون وادارشون می‌کنند که نویسنده‌ها برن اونجا به هم ارجاع بدن ولی مثلاً اگه من مقالم تو ایران داک چاپ بشه ضریب تأثیر نداره ولی اگه مقالم تو مجله توسعه علوم پزشکی کرمان چاپ بشه ضریب تأثیر داره خوب این ارزشی نداره من اینو قبول ندارم بخاطر اینکه این یه رسم نامطلوبی هست.
– بخش نمایه استنادی علوم را نمی‌شناسم به نظر بیشتر برای علوم است نه علوم انسانی.
– بخش طلایه داران علم رو کتاباشو دارم اما قبولش ندارم برای اینکه یه چیزای کمی هست مثلاً فلان شخص ۶۰ تا مقاله داره.
– بخش مقالات داغ و پر استناد استفاده نمی‌کنم.
– چون اصلاً محور مطالعاتیم رو بر اساس آی اس سی نمی‌گذارم یه مقالات ویژه و خاصی رو استفاده می‌کنم.
– جبهه‌های پژوهشش قویه ولی مثلاً بهت می‌گه در زمینه زیست شناسی مقاله در اومده یا مکانیک یه آماری می‌ده.
– ولی کیفی نیست که اگه اینطور باشه بهتره چون بعضی رشته‌ها چون دکترا دارن تولید علمشون بیشتر ولی کتابداری چون خیلی جاها دکترا نداره تولید کمتری داره و این دلیل تعین سطح علمی نمی‌شه البته بحث سر کیفیت‌ها نیست کمیت هم می‌تونه کیفیت رو نشون بده کسی که مقاله کم می‌نویسه نمی‌تونه ایده‌هاشو بیان کنه.
– رتبه بندی دانشگاههاش الکیه دلیلشم اینه که بقیه کشور‌ها درست اطلاعات نمی‌دهند چون نمی‌خوان کسی بدونه محورهای علمیشون کجاست من اصلاً رتبه بندی‌ها رو قبول ندارم.
– نقاط قوتش اینه که بحث‌های کمی رو نشون می‌ده که خوبم هست ولی بحث‌های کیفی رو نمی‌تونه نشون بده یعنی مثلاً خیلی از مقالاتی که من مینوسم ممکنه از نظر ماهوی خیلی قوی نباشه ولی اسمش اینجا می‌یاد و خیلی مقالاته که خیلی قویه ولی امکان استناد هم براش وجود نداره چون ممکنه فعال دراون زمینه کم باشه یا مجله‌ای الکترونیکی نباشه و امکان ارجاع بهش نباشه.
– دومین نقطه ضعفش درخصوص محورهایی که بخصوص در بحث دانشگاه‌ها دنبال می‌کنه بر اساس استانداردهای مناسب صورت نگرفته کلاً محورهای کار آی اس سی کمی هست کیفی نیست.
– کلاً سیستمشون آزار دهندست مثلاً من الان می‌خوام جستجو کنم براحتی در اختیار من قرار نمی‌ده.
– ولی سید خیلی راحته خیلی سریع اطلاعاتی که می‌خوام رو می‌آره و تموم اجزای کارای منو می‌آره و جزئی نگره آی اس سی کار باهاش خیلی سخته.
در واقع بچه آی اس آی هست ولی سیستم آی اس آی هم همینه بر اساس کمی گرایی رشد می‌کنه و من بهشون اعتقاد ندارم.
– چند بار رفتم دیدم این پایگاه رو چطور باهاش آشنا شدم که کار روزمرمه چون جزء هیئت ممیزه هستم.
– مرتب ولی خودم رجوع نمی‌کنم منشی دارم توی بخش هیئت ممیزه مرتب دارن رجوع می‌کنن و بهشون می‌گم این کار رو انجام بدن.
– ضریب تأثیراش واقعی نیست خیلی‌هاش اصلاً ضریب تأثیر نداره همش نوشته صفر.
– مثلاً مجلاتی ضریب تأثیر داره مثل مجلات علوم پزشکی چرا چون وادارشون می‌کنند که نویسنده‌ها برن اونجا به هم ارجاع بدن ولی مثلاً اگه من مقالم تو ایران داک چاپ بشه ضریب تأثیر نداره ولی اگه مقالم تو مجله توسعه علوم پزشکی کرمان چاپ بشه ضریب تأثیر داره خوب این ارزشی نداره من اینو قبول ندارم بخاطر اینکه این یه رسم نامطلوبی هست.
– بخش نمایه استنادی علوم را نمی‌شناسم به نظر بیشتر برای علوم است نه علوم انسانی.
– بخش طلایه داران علم رو کتاباشو دارم اما قبولش ندارم برای اینکه یه چیزای کمی هست مثلاً فلان شخص ۶۰ تا مقاله داره.
– بخش مقالات داغ و پر استناد استفاده نمی‌کنم.
– چون اصلاً محور مطالعاتیم رو بر اساس آی اس سی نمی‌گذارم یه مقالات ویژه و خاصی رو استفاده می‌کنم.
– جبهه‌های پژوهشش قویه ولی مثلاً بهت می‌گه در زمینه زیست شناسی مقاله در اومده یا مکانیک یه آماری می‌ده.
– ولی کیفی نیست که اگه اینطور باشه بهتره چون بعضی رشته‌ها چون دکترا دارن تولید علمشون بیشتر ولی کتابداری چون خیلی جاها دکترا نداره تولید کمتری داره و این دلیل تعین سطح علمی نمی‌شه البته بحث سر کیفیت‌ها نیست کمیت هم می‌تونه کیفیت رو نشون بده کسی که مقاله کم می‌نویسه نمی‌تونه ایده‌هاشو بیان کنه.
– رتبه بندی دانشگاههاش الکیه دلیلشم اینه که بقیه کشور‌ها درست اطلاعات نمی‌دهند چون نمی‌خوان کسی بدونه محورهای علمیشون کجاست من اصلاً رتبه بندی‌ها رو قبول ندارم.
– نقاط قوتش اینه که بحث‌های کمی رو نشون می‌ده که خوبم هست ولی بحث‌های کیفی رو نمی‌تونه نشون بده یعنی مثلاً خیلی از مقالاتی که من مینوسم ممکنه از نظر ماهوی خیلی قوی نباشه ولی اسمش اینجا می‌یاد و خیلی مقالاته که خیلی قویه ولی امکان استناد هم براش وجود نداره چون ممکنه فعال دراون زمینه کم باشه یا مجله‌ای الکترونیکی نباشه و امکان ارجاع بهش نباشه.
– دومین نقطه ضعفش درخصوص محورهایی که بخصوص در بحث دانشگاه‌ها دنبال می‌کنه بر اساس استانداردهای مناسب صورت نگرفته کلاً محورهای کار آی اس سی کمی هست کیفی نیست.
– کلاً سیستمشون آزار دهندست مثلاً من الان می‌خوام جستجو کنم براحتی در اختیار من قرار نمی‌ده.
– ولی سید خیلی راحته خیلی سریع اطلاعاتی که می‌خوام رو می‌آره و تموم اجزای کارای منو می‌آره و جزئی نگره آی اس سی کار باهاش خیلی سخته.
در واقع بچه آی اس آی هست ولی سیستم آی اس آی هم همینه بر اساس کمی گرایی رشد می‌کنه و من بهشون اعتقاد ندارم.
“
