۲/۰-۵/۰

عامل محافظت کننده کلوئید

امولسیون های مواد معطر

۲/۰-۵/۰

عامل سوسپانسیون کننده

شیر شکلات

۱/۰>

عامل متورم کننده

فراورده های گوشتی فرایند شده

۲/۰-۵/۰

عامل سینرژیس

پنیر نرم- مواد غذایی منجمد

۲/۰-۵/۰

عامل غلیظ کننده

مربا –غذای کودک

۲/۰-۵/۰

جدول شماره ۱-۱۰ برخی از کاربرد های هیدروکلوئید ها در صنایع غذایی ( فیلیپس،۲۰۰۰)
بازار جهانی هیدر کلوئید ها در حدود ۴/۴ بیلیون دلار با حجم تولید ۲۶۰ هزار تن است و رشد آن حدود ۲تا ۳% می باشد .
۱-۷-۱ تاریخچه استفاده از هیدروکلوئید ها
هیدروکلوئیدها از هزاران سال پیش شناخته شده و به زندگی بشر راه یافتند، استفاده از صمغ ها به دوران زندگى بشر در غارها بر مى گردد.
غارنشینان براى چسباندن گل هاى نقاشى به دیواره از ترکیبات صمغی استفاده مى کردند و مصرى ها در سال هاى ٢٠٠٠ تا ٣٠٠٠ قبل از میلاد در ترکیبات رنگى که براى تزئین خانه هایشان به کار مى بردند، از صمغ ها استفاده مى کردند.
کاربرد صمغ هاى گیاهى مثل صمغ عربى در رنگ هاى نقاشى امروزه نیز متداول است، علاوه براین در منابع تاریخی ذکر شده که مصریان باستان براى مومیایى کردن نیز از صمغ استفاده مى کردند.

گزارش هایى در تأیید استفاده از صمغ هاى دریایى در سال هاى ۶٠٠ تا ٨٠٠ قبل از میلاد در غذاهاى بومى مردم کشورهاى شرقى وجود دارد .
۱-۷-۱-۱ مخلوط هیدروکلوئیدها و تاثیرات متقابل آنها
از مخلوط هیدروکلوئیدها معمولا با هدف بهبود خواص هیدروکلوئیدها و ایجاد بافت و ویژگی های بافتی جدید در محصولات غذایی و همچنین کاهش هزینه استفاده می شود .
علت تاثیر مثبت افزودن هیدروکلوئیدها به همدیگر می تواند ، به هم پیوستن مولکولهای هیدروکلوئیدهای موجود در سیستم مخلوط باشد.
هنگامی که دو هیدروکلوئید در کنار هم قرار می گیرند ممکن است حالات متعددی اتفاق افتد، اگر دو هیدروکلوئید نسبت به همدیگر حالت بهم پیوستگی داشته باشند باعث ایجاد ژل یا رسوب هیدروکلوئیدها می شود .
هیدروکلوئیدهایی که دارای بارهای متفاوت باشند (مثل پروتئین ها در pH زیر نقطه pH ایزوالکتریک و پلی ساکاریدهای باردار )با هم واکنش داده و معمولا باعث ایجاد رسوب می شوند ، در حالیکه احتمال ایجاد ژل نیز وجود دارد.
اگر در مخلوط دو هیدروکلوئید حالت بهم پیوستگی و واکنش متقابل روی ندهد در محلولهای رقیق و غلظت های پائین به صورت یک فاز هموژن ظاهر می شوند ، در حالیکه در غلظت های بالا به صورت دو فاز در آمده که در هر یک از فازها غلظت یکی از هیدروکلوئیدها به صورت غالب در می آیند که این حالت را جداشدن فازی می نامند.
در جدا شدن فازی اصطلاحاً یک امولسیون آب در آب ایجاد می شود که در آن قطراتی از آب که حاوی مقدار بالائی از یک هیدروکلوئید است در فاز پیوسته ای که در آن غلظت هیدروکلوئید دیگر بالاست ، به حالت پراکنده در آمده است .
در مخلوط هیدروکلوئیدها اگر دو هیدروکلوئید توانایی تشکیل ژل را داشته باشند انگاه تشکیل ژل و جدا شدن فازی هر دو به صورت همزمان اتفاق می افتد و خواص فیزیکی محصول نهائی تحت تاثیر سرعت نسبی تشکیل ژل و جدا شدن فازی قرار خواهد گرفت . بنابراین با انتخاب دقیق نوع و غلظت هیدروکلوئیدها می توان ژل های متعدد با بافت های متنوع تهیه نمود که تحقیقات زیادی در این زمینه در حال انجام است . (علی نصیر پور، ۱۳۹۱)
۱-۷-۲ تقسیم بندی صمغ ها(پلی ساکاریدها)