مقدار ضریب بتا برای این فرضیه ۳۵/۰ می باشد و از آنجا که مقدار محاسبه شده t (76/5) از مقدار بحرانی ۹۶/۱ بزرگتر است، می توان نتیجه گرفت که ارزش درک شده بر رضایت از برند اثر گذار است. برای اینکه فرضیه مورد تأیید قرار گیرد باید مقدار محاسبه شده t از مقدار بحرانی ۹۶/۱ بزرگتر باشد تا در دامنه ۹۶/۱ و ۹۶/۱- واقع نشود. بنابراین فرضیه ۱ مبنی بر اینکه ارزش درک شده بر رضایت از برند اثر گذار است، مورد تأیید قرار می­گیرد.

این فرضیه در مطالعات مؤتمنی و همکاران (۱۳۸۹) ، جلالی و همکاران (۱۳۹۰)، دهدشتی و شاهرخ و همکاران (۱۳۹۱الف) و اریکس و همکاران (۲۰۱۲) نیز تأیید گردیده است.
فرضیه دوم: « ارزش درک شده بر اعتماد به برند اثر گذار است»
مقدار ضریب بتا برای این فرضیه ۲۲/۰ می باشد و از آنجا که مقدار محاسبه شده t (84/3) از مقدار بحرانی ۹۶/۱ بزرگتر است، می توان نتیجه گرفت که ارزش درک شده بر اعتماد به برند اثر گذار است. بنابراین فرضیه ۲ مبنی بر اینکه ارزش درک شده بر اعتماد به برند اثر گذار است، مورد تأیید قرار می­گیرد.
دهدشتی و شاهرخ و همکاران (۱۳۹۱الف) و اریکس و همکاران (۲۰۱۲) نیز این فرضیه را تأیید کرده ­اند.
فرضیه سوم: « ارزش ویژه درک شده بر رضایت از برند اثر گذار است»
مقدار ضریب بتا برای این فرضیه ۲۹/۰ و مقدار محاسبه شده t (68/4) می باشد، بنابراین فرضیه ۳ مبنی بر اینکه ارزش ویژه درک شده بر رضایت از برند اثر گذار است، مورد تأیید قرار می­گیرد.
رضایی دولت آبادی و همکاران (۲۰۱۳)، جلالی و همکاران (۱۳۹۰)، دهدشتی شاهرخ و همکاران (۱۳۹۱ب)، اریکس و همکاران و ابراهیمی و همکاران (۱۳۹۱) نیز اثر گذاری ارزش ویژه درک شده بر رضایت از برند را تأیید نمودند.
فرضیه چهارم: « ارزش ویژۀ درک شده بر اعتماد به برند اثر گذار است»
مقدار ضریب بتا برای این فرضیه ۳۰/۰ و مقدار محاسبه شده t (12/5) می­باشد، بنابراین فرضیه ۴ مبنی بر اینکه ارزش ویژۀ درک شده بر اعتماد به برند اثر گذار است، مورد تأیید قرار می­گیرد.
عزیزی و همکاران (۱۳۹۱)، اریکس و همکاران (۲۰۱۲) و ابراهیمی و همکاران (۱۳۹۱) در پژوهش­های خود فرضیه فوق را تأیید نمودند.
فرضیه پنجم: « کیفیت درک شده بر رضایت از برند اثر گذار است»
مقدار ضریب بتا برای این فرضیه ۵۱/۰و مقدار محاسبه شده t (62/6) می­باشد، بنابراین فرضیه ۵ مبنی بر اینکه کیفیت درک شده بر رضایت از برند اثر گذار است، مورد تأیید قرار می­گیرد.
فرهینا^[۱۱۹] (۲۰۱۳) و جلالی و همکاران (۱۳۹۰) این فرضیه را تأیید ولی اریکس و همکاران (۲۰۱۲) آنرا رد کرده است.
فرشیه ششم: « کیفیت درک شده بر اعتماد به برند اثر گذار است»
مقدار ضریب بتا برای این فرضیه ۴۲/۰ و مقدار محاسبه شده t (09/6) می­باشد، بنابراین فرضیه ۶ مبنی بر اینکه کیفیت درک شده بر اعتماد به برند اثر گذار است، مورد تأیید قرار می­گیرد.
اریکس و همکاران (۲۰۱۲) نیز در مطالعاتشان اثر کیفیت درک شده بر اعتماد به برند را تأیید نموده است.
فرضیه هفتم: « رضایت از برند بر اعتماد به برند اثر گذار است»
مقدار ضریب بتا برای این فرضیه ۶۴/۰ و مقدار محاسبه شده t (03/8) می­باشد، بنابراین فرضیه ۷ مبنی بر اثر رضایت از برند بر اعتماد به برند ، مورد تأیید قرار می­گیرد.
مؤتمنی و همکاران(۱۳۸۹)، دهدشتی شاهرخ و همکاران (۱۳۹۱الف)، اریکس و همکاران (۲۰۱۲) و ابراهیمی و همکاران (۱۳۹۱) نیز در مطالعاتشان وجود اثر را میان دو متغیر مذکور نشان داده­اند.
فرضیه هشتم: « رضایت از برند بر تعهد عاطفی اثر گذار است»
مقدار ضریب بتا برای این فرضیه ۳۲/۰ و مقدار محاسبه شده t (21/5) می­باشد، بنابراین فرضیه ۸ مبنی بر اینکه رضایت از برند بر تعهد عاطفی اثر گذار است، مورد تأیید قرار می­گیرد.
تحقیقات کاتر^[۱۲۰] و همکاران(۲۰۱۱)، جلالی و همکاران (۱۳۹۰) و اریکس و همکاران (۲۰۱۲) وجود اثر رضایت از برند بر تعهد عاطفی را نشان داد.
فرضیه نهم: « رضایت از برند بر تعهد مستمر اثر گذار است»
مقدار ضریب بتا برای این فرضیه ۲۲/۰ و مقدار محاسبه شده t (84/3) می­باشد، بنابراین فرضیه ۹ مبنی بر اینکه رضایت از برند بر تعهد مستمر اثر گذار است، مورد تأیید قرار می­گیرد.
تحقیق جلالی و همکاران (۱۳۹۰) نیز نتیجه مشابهی را نشان داد اما کاتر و همکاران (۲۰۱۱) و اریکس و همکاران (۲۰۱۲) این فرضیه را رد کردند.
فرضیه دهم: « اعتماد به برند بر تعهد عاطفی اثر گذار است»
مقدار ضریب بتا برای این فرضیه ۶۵/۰ می باشد و از آنجا که مقدار محاسبه شده t (17/8) از مقدار بحرانی ۹۶/۱ بزرگتر است، می­توان نتیجه گرفت که اعتماد به برند بر تعهد اثر گذار است. بنابراین فرضیه ۱۰ مبنی بر اینکه اعتماد به برند بر تعهد عاطفی اثر گذار است، مورد تأیید قرار می­گیرد.
ستوده (۱۳۸۹) در تحقیقاتش این فرضیه را رد ولی کاتر و همکارن (۲۰۱۱) و اریکس و همکاران آن را تأیید نمودند.
فرضیه یازدهم: « اعتماد به برند بر تعهد مستمر اثر گذار است»
مقدار ضریب بتا برای این فرضیه ۲۴/۰ و مقدار محاسبه شده t (17/4) می­باشد، بنابراین فرضیه ۱۱ مبنی بر اینکه اعتماد به برند بر تعهد مستمر اثر گذار است، مورد تأیید قرار می­گیرد.
فرضیه فوق در تحقیقات دهدشتی شاهرخ و همکاران (۱۳۸۹) و اریکس و همکاران (۲۰۱۲) به اثبات رسیده است درحالیکه ستوده (۱۳۸۹) و کاتر و همکاران(۲۰۱۱) آن را رد کرده اند.
فرضیه دوازدهم: « تعهد عاطفی بر قصد خرید مجدد اثر گذار است»
مقدار ضریب بتا برای این فرضیه ۵۳/۰ و مقدار محاسبه شده t (83/7) می­باشد، بنابراین فرضیه ۱۲ مبنی بر اینکه تعهد عاطفی بر قصد خرید مجدد اثر گذار است، مورد تأیید قرار می­گیرد.
کاتر و همکاران (۲۰۱۱)، جلالی و همکاران (۱۳۹۰) و اریکس و همکاران (۲۰۱۲) در تحقیقاتشان فرضیه فوق را تأیید نمودند
فرضیه سیزدهم: « تعهد عاطفی بر وفاداری اثر گذار است»
مقدار ضریب بتا برای این فرضیه ۵۱/۰ و مقدار محاسبه شده t (62/6) می­باشد، بنابراین فرضیه ۱۳ مبنی بر اینکه تعهد عاطفی بر وفاداری اثر گذار است، مورد تأیید قرار می­گیرد.
وجود اثر تعهد عاطفی بر وفاداری در تحقیقات کاتر و همکاران (۲۰۱۱)، جلالی و همکاران (۱۳۹۰) و اریکس و همکاران (۲۰۱۲) به اثبات رسد اما ستوده (۱۳۸۹) آنرا رد کرده است.
فرضیه چهاردهم: « تعهد مستمر بر قصد خرید مجدد اثر گذار است»
مقدار ضریب بتا برای این فرضیه ۲۳/۰ و مقدار محاسبه شده t (03/4) می­باشد، بنابراین فرضیه ۱۴ مبنی بر اینکه تعهد مستمر بر قصد خرید مجدد اثر گذار است، مورد تأیید قرار می­گیرد.
اریکس و همکاران (۲۰۱۲) این فرضیه را رد کرده است در حالیکه کاتر و همکاران (۲۰۱۱) و جلالی و همکاران (۱۳۹۰) آنرا تأیید نموده ­اند.
فرضیه پانزدهم: « تعهد مستمر بر وفاداری اثر گذار است»
مقدار ضریب بتا برای این فرضیه ۳۴/۰ و مقدار محاسبه شده t (71/5) می­باشد، بنابراین فرضیه ۱۵ مبنی بر اینکه تعهد مستمر بر وفاداری اثر گذار است، مورد تأیید قرار می­گیرد.
فرضیه فوق در تحقیقات اریکس و همکاران (۲۰۱۲)، ستوده (۱۳۸۹) و کاتر و همکاران (۲۰۱۱) رد شد ولی جلالی و همکاران (۱۳۹۰) آنرا تأیید نمود.
جدول ۵-۱ نتایج آزمون فرضیات